Lydia zat achter haar bureau, haar vingers tikten onrustig op het gladde hout. Ze staarde naar het scherm van haar computer, maar de woorden dansten voor haar ogen zonder dat ze echt iets opnam. Haar gedachten waren elders; bij de man die slechts een paar meter verderop zat. Hij zat verdiept in een stapel papieren: Simon. Zijn naam en verschijning deden iets met haar.
Vanaf het moment dat hij haar kantoor binnenliep voor zijn sollicitatiegesprek, had ze een magnetische aantrekkingskracht gevoeld. Maar ze was altijd trots geweest op haar professionaliteit, op haar vermogen werk en privé strikt gescheiden te houden. Dus had ze hem gewoon aangenomen voor de functie. Toch kon ze maar moeilijk negeren wat ze voelde.
Ze herinnerde zich precies hoe hij die dag uitzag: zijn donkere haar netjes gekamd, zijn groene ogen die haar doordringend aankeken, die charmante glimlach die haar hart deed overslaan. Weken later was de seksuele spanning tussen hen bijna tastbaar. Ze voelde het elke keer als hij langs haar bureau liep, als hun blikken elkaar kruisten, of als hij met die diepe, rustgevende stem tegen haar sprak.
Lydia probeerde het te negeren. Ze herinnerde zichzelf dat ze zijn baas was, dat het professioneel moest blijven. Maar het werd steeds moeilijker. Vooral vandaag, laat op kantoor, alleen in het stille gebouw.
De kelder, waar ze waren om wat oude archiefdozen op te halen, voelde benauwd en intiem. De tl-verlichting zoemde zachtjes boven hen. Simon stond bij een van de metalen rekken, trekkend aan een doos die vastzat. Zijn spieren spanden zich onder zijn overhemd, en Lydia voelde haar blik naar hem toegetrokken worden. Ze slikte moeizaam; haar keel werd plotseling droog.
“Laat mij maar,” zei ze, haar stem iets schor. Ze liep naar hem toe, haar hakken klikkend op de betonnen vloer. Ze voelde zijn ogen op haar gericht toen ze naast hem ging staan en haar handen uitstak om te helpen. Ze had de doos net vast toen hij zei: “Ik heb 'm hoor,” maar hij liet los. Zijn vingers raakten nauwelijks de hare voordat hij zich terugtrok. De aanraking was kort, maar genoeg om een golf van hitte door haar lijf te jagen.
Lydia ademde diep in, haar borstkas rijzend en dalend onder haar strakke blouse. Ze kon dit niet langer negeren. Ze moest hem hebben.
Zonder na te denken draaide ze zich naar hem toe, haar ogen vastberaden. “Simon,” begon ze, zacht maar dringend. “Ik kan dit niet meer negeren.” Zijn pupillen werden groter. Hij keek verrast, maar ook verlangend. Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar ze legde een vinger op zijn lippen. Zacht, maar bevelend.
“Niet praten. Niet nu.”
Hij knikte. Lydia voelde haar hart bonzen. Ze liet haar hand van zijn lippen glijden en verstrengelde haar vingers met de zijne. Hij liet zich meevoeren. Zijn lichaam gespannen, maar uit zijn blik bleek het goed. Ze trok hem mee naar een hoek van de kelder, weg van het felle tl-licht, gehuld in schaduw.
Daar drukte ze zich tegen hem aan, haar handen glijdend over zijn borst, schouders, rug. Ze voelde zijn spieren verstrakken, zijn adem warm tegen haar huid. Zijn handen gleden naar haar heupen en trokken haar steviger tegen zich aan. Ze stonden zo dicht, ze voelde zijn erectie tegen haar buik drukken.
Ze keek hem diep in de ogen. “Lydia,” hijgde hij, verlangend. “Weet je zeker?” Ze keek indringend terug. “Meer dan ooit.” Ze boog dichter naar hem toe en drukte haar lippen op de zijne.
De kus was intens, vurig, wild. Hij pakte haar hoofd vast en zoende haar nóg intenser. Zijn tong verstrengelde zich met de hare in een dans die hun hele lichaam op scherp zette.
Haar handen grepen zijn riem; ze was opgewonden, bijna wanhopig. Ze wilde maar één ding: hem voelen. “Alsjeblieft,” smeekte ze, “trek je broek uit.”
Simon aarzelde niet. Met één vloeiende beweging haalde hij zijn riem los en liet zijn broek zakken. Hij trapte zijn schoenen uit, stond alleen in zijn nette blouse.
Ze bekeek hem van top tot teen en was verrast door de grootte en dikte van zijn lul. Wát een apparaat. Ze wilde hem voelen. Maar eerst wilde ze iets anders. Ze zakte door haar knieën, kuste de top van zijn eikel en liet haar lippen zachtjes over zijn gevoelige huid glijden. Hij kreunde terwijl ze haar mond verder naar beneden bewoog, haar tong glijdend over die heerlijke lengte. Ze keek hem speels aan terwijl ze zijn ballen masseerde.
Zijn ademhaling versnelde terwijl ze zijn penis dieper in haar mond nam. Ze maakte ’m nat met haar speeksel en voelde hoe hij ervan genoot.
Plots stopte ze, stond langzaam op en trok behendig haar rok uit. In een mum van tijd stond ze in hoge hakken, een zwart kanten slipje en een keurige witte blouse. Die knoopte ze los en liet die van haar schouders glijden, haar zwarte BH kwam tevoorschijn. Ze haakte haar vingers achter het elastiek van haar slipje en liet die langzaam zakken. Naakt op haar hakken keek ze uitdagend. “Ik wil dat je me neemt,” zei ze. “Tegen de muur. Nu.”
Hij gehoorzaamde. Hij draaide haar om. Haar handen drukte ze tegen de koele muur, haar benen spreidde ze. Voorzichtig duwde hij zijn penis naar binnen. Steeds dieper, tot hij helemaal in haar zat. Lydia kreunde diep. Ze bewoog haar heupen mee; wilde alles van hem voelen. Hij greep haar heupen en begon te stoten. Eerst beheerst, toen steeds sneller, harder, dieper. De kelder vulde zich met hun hijgende adem, het gekreun van hun lichamen die tegen elkaar bewogen.
“Knijp mijn keel dicht,” sprak Lydia uit. Ze voelde zijn sterke handen wikkelden om haar slanke keel. Lydia kreunde van genot toen Simon's grip strakker werd. Ze kreeg minder lucht, maar dat vond ze heerlijk. Ze voelde zichzelf natter worden en al haar aandacht naar beneden gaan. Naar wat ze echt voelde. Geiligheid, nattigheid, zijn fantastische pik in haar. Haar G-spot orgasme bouwde op. “Ik kom bijna,” kreunde Lydia. Haar benen begonnen te trillen. “Neuk me harder,” hijgde ze. Simon gehoorzaamde. Zijn stoten werden krachtiger, ruwer.
Ze bewogen in perfecte harmonie, hun lichaam paste bij elkaar alsof ze voor elkaar gemaakt waren. De kamer vulde met gekreun en het gladde geluid van huid tegen huid terwijl ze zichzelf verloren.
Hij zoende haar stevig terwijl hij bleef stoten. Ze onderbrak de zoen en kreunde: “Ik ga komen, Simon.” Haar benen beefden, ze werd vochtiger. “Neuk me nog harder,” beval ze. En hij deed het. De sensatie was overweldigend. Ze voelde haar orgasme exploderen, een golf van genot die haar lichaam overspoelde, haar schokkend terwijl ze kreunde. Simon volgde snel en kwam in haar klaar. Even bleven ze staan, hun ademhaling snel, hun hart bonzend. “Wat was je geweldig,” fluisterde Simon in haar oor.
Lydia draaide zich om, licht wankelend. Ze lachte zacht. “Ik voel je uit me druppen,” grapte ze. Simon glimlachte breed en haalde bijna trots een pakje tissues uit zijn broekzak. “Altijd voorbereid,” zei hij grijnzend. Wat een ongemakkelijk moment had kunnen zijn, werd iets om over te lachen. Ze maakten schoon en Simon klapte een verdwaalde klapstoel uit. Gentleman als hij was, bood hij haar die aan. Ze ging erop zitten. “Zo dan,” zei ze, “dit was niet normaal...”
Lydia merkte iets op aan hem, hij had nog steeds een verleidelijke blik. Hij keek grijnzend en zei: “Maar ik ben nog niet klaar met jou.” Hij zakte op zijn knieën, kuste haar buik, haar dijen, trok haar benen zachtjes uit elkaar. Ze twijfelde even.. ze voelde zich nog plakkerig. Maar zijn hongerige blik overtuigde haar. Hij kwam met zijn mond dichterbij en keek speels voordat hij haar plooien met zijn tong scheidde. Hij likte haar zacht, kuste haar clit, zoog voorzichtig. De sensatie was bijna te veel, haar clitorale orgasme was bijna daar..
“Simon... oh mijn god...” Haar stem trilde, haar lichaam begon zich aan te spannen. Hij bleef haar verwennen. Ze kreunde hard, haar heupen schokten. Ze liet haar hoofd achterover vallen. “Wat ben jij ongelofelijk.” Ze zuchtte tevreden. Hij glimlachte en aaide haar been. “Ik zou moeten zeggen dat dit een vergissing was, maar... damn, wat ben jij sexy, mooi en geil.”
Lydia glimlachte terug. “Misschien moeten we het gewoon een.. kantoorromance noemen.”
“Dus,” zei hij terwijl hij zijn blouse weer aandeed, “zie ik je morgen weer in de kelder?” Ze lachte zacht. “Misschien. Als je je weer zo misdraagt.” Hij grijnsde. Zij ook.